Picknick.

Hallo! Zoals beloofd weer een verhaaltje op zondag. Hij zal niet zo lang zijn, aangezien ik maar vier dagen hoef te verslaan.
Donderdag heb ik lekker uitgeslapen tot een uurtje of 12 en daarna ben ik richting de sporthal gegaan, want om 15h00 hadden we een zeer belangrijke wedstrijd. Dat bleek daar pas, want aangezien mijn ouders hier waren, was ik maandag niet wezen trainen en had ik dus geen idee. Het was een kwalificatiewedstrijd voor de finales in mei in Orléans van een nationale universiteitscompetitie. Tijdens het inspelen vroeg de coach me om mijn licence, een pasje dat je nodig hebt om te spelen. Ik liep naar mijn tas om hem te halen, bleek dat mijn portemonnee daar niet in zat. Ik dus teruglopen, iedereen in de stress, maar gelukkig vond de coach van het andere team het goed dat ik meedeed. Ik vond het wel raar dat ik hem niet bij me had, want dat heb ik altijd, dus ik hoopte dat hij nog thuis zou liggen. Dat deed hij, pfieuw! We hebben gewonnen met 3-1, dus dat was heel erg leuk! Het niveau lag ook best wel hoog, dus het was best een prestatie. Daarnaast heb ik het winnende punt gemaakt. Haha, ik weet dat het niet veel uitmaakt wie dat doet, maar het is toch leuk dat wanneer je scoort iedereen juichend het veld in komt rennen. Eind mei gaan we dus meerdere dagen naar Orléans voor de finales. Ik heb daar best wel zin in!
Vrijdag heb ik overdag eens even wat papierwerk afgehandeld en opgestuurd naar de Universiteit Utrecht. Hopelijk gaan ze alle vakken die ik hier volg, goedkeuren. Dat zou relaxed zijn. 's Avonds ben ik naar een concert geweest in de basiliek. Dat was erg mooi.
Zaterdag was er een internationale picknick georganiseerd en daar ben ik heen gegaan met de Duitse Anna. Daar heb ik nog meer bekenden gezien, maar ook nieuwe mensen ontmoet waaronder het andere Nederlandse meisje in Lyon. Ik stond toevallig met een Noor te praten en ik zei dat ik Nederlandse was en toen zei hij: oh, net als zij. Toen werd ik dus al helemaal hysterisch en toen ik naar haar toe liep en ze echt Nederlandse bleek te zijn, begonnen we allebei te juichen en te springen en elkaar te omhelzen. Hahah, het was erg grappig! Het is gewoon het geval dat hier bijna geen Nederlanders zijn, dus als je er dan eens eentje ziet, is dat zo leuk! Ze heet Layla en komt uit Nijmegen. Ze zit hier al vanaf September en ik ben de eerste Nederlandse die zij hier ontmoet heeft. In het park heb ik gegeten, gepraat met veel mensen, gevolleybald, gevoetbald en ongelofelijk bruin geworden. Het was echt heel erg goed weer. De laatste dag zo goed, trouwens, want het wordt hier wat frisser en het schijnt ook te gaan regenen.
Vandaag heb ik vrij weinig uitgevoerd en lekker rustig aan gedaan. Morgen ga ik maar weer even wat studeren. Na volgende week heb ik alweer een weekje vakantie, waarin ik denk ik ook alvast een beginnetje ga maken aan het leren voor de examens.
Dit was het, ik houd jullie op de hoogte. Liefs, Esther.